Johannes (verbasterd tot “Jacob”) was een boer die in 1788 wegens overschotten aan maïs begon met het distilleren ervan. Jacob verkocht zijn eerste barrels corn whiskey onder de naam Old Jake Beam, de distilleerderij stond bekend als de Old Tub. Zoon David komt in 1820 als achttienjarige aan het bewind. Hij verhoogt de productie aanzienlijk door de vervanging van pot stills door een column still en breidt de verkoop uit tot buiten Washington County, waar de distilleerderij dan gevestigd is. Met het aantreden van kleinzoon David M. gaat de expansie nog verder. Hij verplaatst in 1854 de distilleerderij naar Nelson County voor een betere aansluiting op het almaar uitdijende spoornet. Bovendien verandert hij de naam van de firma in D.M. Beam & Company. In 1894 is het de beurt aan de vierde generatie, de dan dertig jaar oude James Beauregard. Bijgenaamd Jim, leidt hij de firma door de drooglegging en zal pas in 1946 afscheid nemen. Hij overlijdt in 1947. Ter ere van hem wordt in 1943 de naam van de bourbon gewijzigd in Jim Beam. Het verhaal wil dat hij ieder weekend een kan met gist mee naar huis nam om deze te beschermen tegen eventuele ongelukken op de distilleerderij. Dezelfde giststam wordt heden ten dage nog steeds gebruikt. Na de drooglegging in 1933 herbouwt Jim samen met zoon T. Jeremiah de distilleerderij in 120 dagen in Clermont, Kentucky. Deze Jeremiah begint in 1913 te werken in de Clear Springs Distillery, wordt later Master Distiller in Clermont en leidt het bedrijf tot 1960. In 1954 bouwt hij een tweede distilleerderij in Boston, Kentucky en maakt hij van Jim Beam een wereldwijd gedistribueerd merk. Hierna breekt de tijd aan van de Noe-familie. Frederick Booker Noe II is de zoon van Margaret Beam en de kleinzoon van James B., onder zijn leiding wordt in 1965 het 1 miljoenste barrel gevuld. Inmiddels is de leiding in handen van de zevende generatie, Frederick Booker Noe III (Fred) en is de firma onder de naam Beam Suntory onderdeel van het Japanse Suntory Holdings.